Er is meer tussen hemel en aarde, dachten de bewoners van het rivierengebied vroeger. Ze keken dan ook heel anders naar het landschap van IJssel, Neder-Rijn en Waal dan nu. In hun ogen had de rivier een bovennatuurlijke kracht, die heil en onheil kon brengen. Dit alles blijkt uit de schat aan volksverhalen verzameld door het Meertens Instituut. Het mystieke karakter hiervan staat centraal in een lezing op van landschapshistoricus Ferdinand van Hemmen. Allerlei wonderlijke voorvallen komen aan bod, een spookstem die uit de rivier roept, klokgelui in een diepe kolk, lichtjes die dansen boven het water, een spook dat naar de overkant van de Neder-Rijn wordt gebannen, huiveringwekkend gekwetter in een bos bij de rivier.

Hoe zijn die miraculeuze verhalen ontstaan? Waarom zijn er in sommige streken zoveel bewaard gebleven dat je kunt spreken van eilanden van wondergeloof in Nederland? Welke verborgen betekenis hebben de wonderverhalen? En hebben ze ook voor deze tijd een boodschap in petto?